Mieczysław Szewczuk
Sztuka indywidualności
Mieczysław Knut /ur.
1953 w Kartuzach/, absolwent gdańskiej PWSSP z r. 1977, dziś
mieszkający w Warszawie, od wielu lat tworzy obrazy według jednego
planu; różnice między nimi są niewielkie, dla postronnego
widza niemal niedostrzegalne, dla autora poruszającego się w tak
wąskiej skali istotne i znaczące. W tym malarstwie, zwracającym uwagę
na środki najbardziej subtelne - jak u nikogo z artystów
prezentowanych w tej książce – szczególnie eksponowana
jest np. struktura płótna, decydująca o fakturze obrazu, którą
ujawnia boczne światło. Na fotografiach obrazów –
właściwie nie do zreprodukowania – ta struktura wydaje się
delikatnym rysunkiem. Kiedyś jako kontrast do struktury płótna
tworzył na powierzchni fakturę, teraz to ograniczył. Otaczające
centralną figurę tło jest wobec niej wypukłe; kolory świecą z
głębokich warstw /laserunki/; róże w rzeczywistości uzyskuje z
farb brązowych; tworzy powidoki, refleksy – tworzy grę iluzji,
której ulegamy; musimy zbliżyć się do obrazu i przyjrzeć się
powierzchni . Swoją wrażliwość na odcienie złamanego różu ,
szarości bliskie błękitu, kolory cieliste – zawdzięcza malarz
pracowni i sztuce swojego profesora w gdańskiej PWSSP, Władysława
Jackiewicza / któremu służy podobna kolorystyka i rysunek przy
przedstawianiu ciała, fragmentów aktów/. Obrazy
Mieczysława Knuta najczęściej kojarzone są dziś z obszarem sztuki
geometrycznej, ale dalekim ich źródłem jest właśnie gdański
model abstrakcji, ukształtowanej w środowisku kolorystów,
kontynuatorów „szkoły sopockiej”. Bożena Kowalska
napisała w 2005 r. w szkicu zatytułowanym „Sztuka ciszy i
medytacji”: „W jego malarstwie /…/ czynnik
kontemplacyjnego piękna został nasycony metafizyką, niedopowiedzianą,
jak wszystko w tych obrazach, atmosferą sacrum /…/. Być może
chodzi tu /…/ o sacrum samej sztuki”.