Mieczysław Szewczuk

Sztuka indywidualności

Mieczysław Knut /ur. 1953 w Kartuzach/, absolwent gdańskiej PWSSP z r. 1977, dziś mieszkający w Warszawie, od wielu lat tworzy obrazy według jednego planu; różnice między nimi są niewielkie, dla postronnego widza niemal niedostrzegalne, dla autora poruszającego się w tak wąskiej skali istotne i znaczące. W tym malarstwie, zwracającym uwagę na środki najbardziej subtelne - jak u nikogo z artystów prezentowanych w tej książce – szczególnie eksponowana jest np. struktura płótna, decydująca o fakturze obrazu, którą ujawnia boczne światło. Na fotografiach obrazów – właściwie nie do zreprodukowania – ta struktura wydaje się delikatnym rysunkiem. Kiedyś jako kontrast do struktury płótna tworzył na powierzchni fakturę, teraz to ograniczył. Otaczające centralną figurę tło jest wobec niej wypukłe; kolory świecą z głębokich warstw /laserunki/; róże w rzeczywistości uzyskuje z farb brązowych; tworzy powidoki, refleksy – tworzy grę iluzji, której ulegamy; musimy zbliżyć się do obrazu i przyjrzeć się powierzchni . Swoją wrażliwość na odcienie złamanego różu , szarości bliskie błękitu, kolory cieliste – zawdzięcza malarz pracowni i sztuce swojego profesora w gdańskiej PWSSP, Władysława Jackiewicza / któremu służy podobna kolorystyka i rysunek przy przedstawianiu ciała, fragmentów aktów/. Obrazy Mieczysława Knuta najczęściej kojarzone są dziś z obszarem sztuki geometrycznej, ale dalekim ich źródłem jest właśnie gdański model abstrakcji, ukształtowanej w środowisku kolorystów, kontynuatorów „szkoły sopockiej”. Bożena Kowalska napisała w 2005 r. w szkicu zatytułowanym „Sztuka ciszy i medytacji”: „W jego malarstwie /…/ czynnik kontemplacyjnego piękna został nasycony metafizyką, niedopowiedzianą, jak wszystko w tych obrazach, atmosferą sacrum /…/. Być może chodzi tu /…/ o sacrum samej sztuki”.